افتادگی پلک + علل و درمان
تاریخ انتشار: ۲۴ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۶۳۲۸۲۰
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، افتادگی پلک دلایل مختلفی دارد که یکی از آن‌ها مادرزادی است، یعنی افتادگی پلک در زمان تولد به دلیل تکامل نیافتن ماهیچه‌های بالا‌برنده پلک، بعضی از بیماری‌های خاص، فلج عصب پلک یا به دلیل سایر بیماری‌های مادرزادی که در یک یا دو طرف ظاهر می‌شود.
برخی از موارد می‌تواند باعث افتادگی پلک‌های شما شود، شرایطی که به پتوز معروف است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با این وجود، مشکلات پلک‌های شما چیزی نیستند که آن‌ها را نادیده بگیرید. هر دو پلک بالا و پایین شما در محافظت از چشمان شما از آسیب بسیار مهم است. آن‌ها همچنین به کنترل میزان نور به چشمان شما کمک می‌کنند.
بیشتر بخوانید
چگونه غبغب را از بین ببریم؟علت افتادگی پلک:
در اینجا چند مورد از شایع‌ترین علل پتوز به علاوه راه‌های ممکن برای رفع افتادگی پلک وجود دارد.
شما با آن به دنیا آمده اید:
به این بیماری پتوز مادرزادی گفته می‌شود و خوشبختانه مشکلی است که برطرف می‌شود. در حقیقت، باید سریعاً درمان شود. اگر پلک در راه باشد، کودک نمی‌تواند دید [طبیعی]داشته باشد. وقتی کودک رنگ و نور می‌بیند، همه اعصاب را تحریک می‌کند. شبکیه و مغز مسیر‌هایی ایجاد می‌کنند که بینایی مادام العمر ایجاد می‌کند. پتوز مادرزادی درمان نشده می‌تواند منجر به آمبلیوپی (تنبلی چشم)، آستیگماتیسم (تاری دید) و چشم‌های متقاطع شود، اما جراحی برای تقویت ماهیچه‌های پلک می‌تواند از بروز عوارض جلوگیری کند. این یک عمل نسبتاً ساده است.
اعصاب آسیب دیده:
آسیب عصبی ناشی از آسیب دیدگی پلک یا شرایطی که بر مغز و سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد همچنین می‌تواند باعث افتادگی پلک‌های شما شود. سندرم هورنر یکی از این شرایط است. این یک سندرم نادر است و زمانی اتفاق می‌افتد که چیزی (مثلاً سکته مغزی یا تومور) به عصبی آسیب می‌رساند که یکی از عضلات متصل به حرکت پلک‌ها را کنترل می‌کند. به طور کلی، سندرم هورنر همچنین باعث می‌شود که مردمک چشم شما خیلی کوچک شوند. پتوز مرتبط با سندرم هورنر معمولاً هنگام درمان مشکل اساسی از بین می‌رود.
آسیب عصبی ناشی از دیابت کنترل نشده طولانی مدت و فشار خون بالا همچنین می‌تواند منجر به ابتلا به پتوز شود، به همین دلیل تشخیص و درمان برای هر بیماری بسیار مهم است.
مشکلات عضلانی:
حرکت پلک در درجه اول توسط سه ماهیچه کنترل می‌شود که مهمترین آن‌ها عضله لواتور است. هر چیزی که روی این عضلات تأثیر بگذارد، می‌تواند بر نحوه عملکرد پلک شما نیز تأثیر بگذارد.
یکی از این موارد که باعث افتادگی پلک می‌شود، یک بیماری عضلانی ارثی به نام دیستروفی عضلانی چشمی (OPMD)، نوعی دیستروفی عضلانی است که نه تنها بر حرکت چشم بلکه بلع و حتی برخی از اندام را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. مورد دیگر، اُفتالموپلژی خارجی مزمن پیشرونده (CPEO) مزمن است که معمولاً باعث ایجاد پتوز در هر دو چشم می‌شود. دیستروفی میوتونیک، شایع‌ترین شکل دیستروفی عضلانی است که در بزرگسالی شروع می‌شود، همچنین باعث پتوز در هر دو چشم می‌شود.
افزایش سن:
از گفتن این متنفریم، اما افتادگی پلک‌ها نتیجه ناگزیر دیگر پیری است. به آن پتوز آپونوروتیک یا پیری گفته می‌شود. جاذبه و زمان همه چیز را به سمت پایین سوق می‌دهد و گاهی اوقات تا حدی می‌رسد که پلک در حال افتادن است. گاهی اوقات پوست اضافی روی پلک می‌تواند روی پلک آویزان شود و دید را مسدود کند. در اکثر موارد، مشکل زیبایی است و جراحی انتخابی می‌تواند، برخی از جوانه‌های پلک شما را ترمیم کند. در بعضی مواقع، پلک افتاده می‌تواند روی بینایی شما تأثیر بگذارد، در این صورت ممکن است برای حفظ بینایی به عمل جراحی نیاز داشته باشید.
عمل جراحی:
پزشکان در انجام انواع مختلفی از عمل جراحی چشم چنان تمرین کرده اند که عوارض اغلب اتفاق نمی‌افتد. اما ممکن است در برخی موارد عوارضی ایجاد شود و اگر این عارضه افتادگی پلک باشد، به آن پتوز بعد از عمل گفته می‌شود.
عضله لواتور چشم می‌تواند به مرور زمان از هم جدا شود. افتادگی پلک بعد از عمل جراحی آب مروارید، قرنیه، عیوب انکساری (مانند لیزیک) و جراحی گلوکوم گزارش شده است.
میاستنی گراویس:
این بیماری نادر خود ایمنی بر نحوه ارتباط ماهیچه‌ها و اعصاب شما تأثیر می‌گذارد و منجر به ضعف عضلات می‌شود. در میاستنی گراویس، آنتی بادی‌ها (پروتئین ها) که بطور معمول با مهاجمان مشروع مانند ویروس‌ها مبارزه می‌کنند، دچار افتادگی می‌شوند و از دریافت پیام‌های ارسال شده توسط سلول‌های عصبی جلوگیری می‌کنند. افتادگی پلک‌ها اغلب نشانه اولیه این بیماری است.
پتوز می‌تواند در طول روز نوسان داشته باشد. شما ممکن است بینایی مضاعف داشته باشید. این می‌تواند بر روی عضلات نیز تأثیر بگذارد. این بیماری می‌تواند مناطق دیگر بدن شما را نیز تحت تأثیر قرار دهد. هیچ درمانی وجود ندارد، اما تغییرات در شیوه زندگی و داروها می‌توانند ضعف عضلات مرتبط را تحت کنترل داشته باشند.
سرطان:
اگرچه تومور‌های داخل چشم شما روی پلک تأثیر نمی‌گذارد، اما سرطان اطراف یا خارج از چشم می‌تواند بر ماهیچه‌هایی که پلک شما را بالا و پایین می‌آورد، تأثیر بگذارد. این شامل تومور‌هایی در هر نقطه در امتداد اعصاب یا در امتداد شریان‌هایی است که به چشم می‌رسد، یا در ماهیچه‌هایی که چشم شما را کنترل می‌کنند. پتوز همچنین به ندرت می‌تواند نشانه‌ای از سرطان متاستاتیک مانند سرطان پستان یا سرطان ریه باشد.
هر وقت متوجه مشکلی در پلک‌های خود شدید، با چشم پزشک تماس بگیرید، به خصوص اگر به سرعت در طی چند روز یا چند ساعت به وجود بیاید و با علائم دیگری مانند ضعف در بازوها، پا‌ها یا صورت شما، سردرد جدی و یا دید مضاعف همراه باشد.
نحوه درمان افتادگی پلک‌ها:
اگر دچار پتوز ناشی از یک بیماری زمینه‌ای (مانند میاستنی گراویس) هستید، باید این بیماری درمان شود. معمولاً این حالت افتادگی را بهبود می‌بخشد یا حداقل تثبیت می‌کند. در غیر این صورت، افتادگی پلک به طور معمول با جراحی درمان می‌شود. جراح ماهیچه‌ای که حرکت پلک را کنترل می‌کند، تنظیم، تقویت و یا حتی مجدداً وصل خواهد کرد. این روش با بی حسی موضعی انجام می‌شود و می‌توانید همان روز به خانه بروید.
تزریق بوتاکس و سایر پرکننده‌ها می‌تواند پوست پلک‌ها را محکم کند، و حتی عینک‌های چشمی وجود دارد تا پلک بالا را باز کند.
منبع: بیتوته
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: افتادگی پلک درمان افتادگی پلک افتادگی پلک ها تأثیر بگذارد ماهیچه ها عمل جراحی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۳۲۸۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رفلاکس معده؛ نشانه‌ها، علل و راه‌های درمان آن
فرارو- شاید کسی نباشد که در طول زندگی خود برای یک بار هم که شده با مشکلی به نام رفلاکس معده که معمولاً با سوزش سر دل یا ترش کردن شناخته می‌شود، مواجه نشده باشد. واقعیت این است که رفلاکس معده دومین مشکل شایع گوارشی است که بیش از ۴۰ درصد از مردم را گرفتار خود کرده است. این عارضه هنگامی رخ می‌دهد که محتویات اسیدی معده به سمت مری بازگردد و علت آن نیز معمولا مربوط به کارکرد نادرست عضله تنگ کننده تحتانی مری (اسفنکتر) است. به گزارش فرارو؛ به طور دقیق رفلاکس معده به چه معناست و علائم آن چیست؟ رفلاکس معده به چه دلایلی رخ می‌دهد و چه عوارضی دارد؟ رفلاس معده چگونه تشخیص داده می‌شود و از چه روش‌هایی برای درمان آن استفاده می‌شود؟ اگر شما نیز به دنبال پاسخ این سوالات هستید، با ما همراه شوید تا اطلاعات جامعی را درباره رفلاکس معده در اختیار شما قرار بدهیم.رفلاکس معده چیست؟ رفلاکس معده یک بیماری گوارشی شایع است که باعث سوزش معده در ناحیه تحتانی قفسه سینه می‌شود. در این بیماری که در میان مردم به نام ترش کردن معده شناخته می‌شود، رفلاکس معده زمانی اتفاق می‌افتد که محتویات معده (شیره معده حاوی اسید) به مری باز می‌گردد. به برگشت اسید معده به مری «رفلاکس معده به مری» (GERD) گفته می‌شود که حالت مزمن رفلاکس اسیدی معده است. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که عضله تنگ کننده اسفنکتر تحتانی مری (LES) ضعیف شود یا آسیب جدی دیده باشد. وظیفه اسفنکتر تحتانی مری جلوگیری از حرکتِ رو به بالای غذا از معده به مری است؛ بنابراین وقتی غذا از این قسمت عبور کند و وارد معده شود، این دریچه بسته می‌شود تا مانع بازگشت غذا و اسید معده به مری شود. در صورت درست کار نکردن این دریچه یا بسته نشدن کامل آن آب گوارشی و محتوای معده به مری بازمی‌گردد و رفلاکس معده رخ می‌دهد. با این حال رخ دادن این اتفاق همیشه به معنای وجود بیماری نیست؛ حتی رخ دادن گاه و بی‌گاه آن طبیعی است. اگر علائم بازگشت اسید معده به مری دو بار در هفته اتفاق بیافتد، شما به بیماری ریفلاکس معده مبتلا شده‌اید که به آن بیماری بازگشت اسید معده به مری نیز می‌گویند. رفلاکس معده دومین بیماری شایع گوارشی است که براساس آخرین آمار‌ها حدود ۴۴ درصد از افراد را درگیر می‌کند. این آمار‌ها نشان می‌دهد که بیشتر این افراد حداقل یک‌بار در ماه احساس سوزش سر دل را تجربه می‌کنند و ۲۰ % افراد نیز علائم رفلاکس معده به صورت هفتگی را دارند.
۲. احساس مزه تلخ یا ترش در گلو: در برخی موارد ممکن است بخشی از غذا یا مایع موجود در معده نیز به دهان بازگردد.
۳. سوء‌هاضمه: که با درد و ناراحتی در بالای شکم همراه است. احساس ناراحتی معده، داشتن حالت تهوع و استفراغ و احساس سیری آزاردهنده از علائم سوء‌هاضمه است.
۴. اشکال در بلع: در برخی از موارد فرد دچار مشکل در بلع می‌شود که گاه در تنفس فرد اختلال ایجاد می‌کند.
۵. باد گلو و آروغ زدن‌های مکرر: عضله اسفنکتر که در بالای مری قرار دارد، به دلیل حرکت گاز از میان این مسیر به ارتعاش درمی‌آید و درنتیجه صدا تولید می‌کند.
۶. گلودرد: در واقع این اسید معده است که گلو را تحریک می‌کند و سبب ایجاد درد می‌شود. گلودردی که مدت‌دار است و از بین نمی‌رود، مهم‌تر از همه اینکه همراه با نشانه‌های سرماخوردگی نیست.
بعضی بیماران مبتلا به رفلاکس ممکن است علائم دیگری هم داشته باشند که این علائم و نشانه‌ها عبارت‌اند از:
ــ درد در زیر جناغ سینه
ــ گیر کردن غذا
ــ حالت تهوع یا استفراغ (به‌خصوص هنگام صبح)
ــ جمع شدن بیش از حد بزاق در دهان و سرفه‌های مکرر بدون علت
ــ تلخ شدن دهان و برگشت آب و مواد غذایی از معده به دهان
ــ بوی بد دهان
ــ کاهش وزن بدون علت
ــ مدفوع خونی یا سیاه یا استفراغ خونی
ــ پف کردن
ــ سکسکه‌ای که از بین نمی‌رود.
۱. عملکرد نادرست اسفنکتر تحتانی مری: هنگامی که شما غذا را فرو می‌برید، اسفنکتر تحتانی مری؛ یعنی گروهی از عضلات دایروی اطراف قسمت تحتانی مری شما باز می‌شوند و به غذا و مایعات اجازه پایین رفتن به سمت معده را می‌دهند؛ سپس دوباره بسته می‌شوند. با این حال چنانچه این دریچه‌ها غیرطبیعی باز و یا ضعیف شوند، اسید معده می‌تواند به مری شما برگردد و منجر به سوزش سر دل به طور مکرر شود. این برگردانده شدن ثابت اسید می‌تواند جداره مری شما را تحریک کند و به التهاب مری منجر شود (ازوفاژیت). با گذشت زمان التهاب می‌تواند تمام جداره مری را پوشش بدهد و به عوارضی مانند خونریزی، تنگی مری و یا مری بارت (یک بیماری پیش سرطانی) منجر شود.
۲. فتق حجاب حاجز: یکی از علت‌های شایع بیماری ریفلاکس اسید معده اختلالی به نام فتق هیاتال یا فتق حجاب حاجز است که در معده ایجاد می‌شود. این عارضه زمانی ایجاد می‌شود که قسمت فوقانی معده و دریچه تحتانی مری به سمت بالا و دیافراگم حرکت می‌کنند، عضله‌ای که شکم را از قفسه سینه جدا می‌کند. به‌طور معمول دیافراگم به حفظ اسید در معده کمک می‌کند و اگر کسی فتق هیاتال داشته باشد، ممکن است اسید به سمت بالا و مری حرکت کند؛ بنابراین باعث بروز علائم بیماری ریفلاکس خواهد شد.
۳. عملکرد نادرست عضلات معده: گاه با انقباضات کند معده و به تاخیر افتادن تخلیه محتویات معده درون روده‌ها این مشکل پدید خواهد آمد؛ همچنین اگر حرکات دودی شکل معده دچار خلل و اشکال شوند، رفلاکس رخ می‌دهد.
۴. پُرخوری: زیاده‌روی در مصرف غذا نیز می‌تواند عاملی برای بروز رفلاکس و سوزش معده شود؛ به‌ویژه اگر بعد از خوردن غذا فورا بخوابید، این مشکل بیشتر به سراغ شما خواهد آمد.
۵. برخی بیماری‌ها و داروها: مبتلایان به بیماری آسم و نیز مصرف کنندگان دارو‌های ضدالتهاب غیر استروئیدی مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن نیز ممکن است دچار رفلاکس معده شوند.
۶. مصرف برخی مواد غذایی: مصرف برخی از غذا‌ها که می‌تواند عامل رفلاکس یا تشدید کننده‌ی آن محسوب شود، عبارت‌اند از:
ــ مصرف الکل
ــ مصرف چای
ــ خوردن قهوه
ــ نوشیدن نوشابه‌های گازدار
ــ نوشیدنی‌های حاوی کافئین-شکلات
ــ خوردن مرکبات (نارنگی، پرتغال، گریپ فروت)
ــ مصرف گوجه فرنگی، رب و سس گوجه فرنگی
ــ مصرف زیاد غذا‌های تند و ادویه‌دار
ــ خوردن غذا‌های پرچرب
ــ اضافه وزن یا چاقی
ــ خوردن تنقلات نزدیک به زمان خواب
ــ سیگار کشیدن
ــ باردار شدن
ــ تاخیر در خالی شدن معده
ــ داشتن رژیم غذایی کم فیبر
ــ تحرک نداشتن و ورزش نکردن
ــ مصرف زیاد نمک در وعده‌های غذایی
برای رفلاکس معده چه زمان به پزشک مراجعه کنیم؟ در صورت داشتن درد در قفسه سینه به‌ویژه اگر دچار تنگی نفس یا درد در ناحیه فک یا بازو نیز هستید، فورا به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید؛ زیرا ممکن است این‌ها علائم و نشانه‌های حمله قلبی باشد. همچنین درصورتی که علائم ریفلاکس معده را به صورت شدید یا مکرر تجربه کردید یا بیش از دو بار در هفته از دارو‌های بدون نسخه برای درمان سوزش معده استفاده کرده‌اید و همچنان بهبود نیافته‌اید، حتما به پزشک مراجعه کنید.
رفلاکس معده چگونه تشخیص داده می‌شود؟ پس از مراجعه فرد به پزشک و معاینه فیزیکی و بررسی علائم ظاهری در صورتی که پزشک به عارضه رفلاکس معده مشکوک باشد، از روش‌های زیر برای تشخیص دقیق استفاده خواهد کرد: ۱. آندوسکوپی فوقانی: در این روش پزشک یک لوله باریک را با دوربین از راه گلو وارد مری می‌کند و به بررسی دقیق مری و معده می‌پردازد. اگر فرد به رفلاکس معده دچار باشد، معمولا با آندوسکوپی همه چیز طبیعی به نظر می‌رسد؛ اما مواردی همچون التهاب مری تشخیص داده می‌شود یا ممکن است نیاز به نمونه‌برداری برای بررسی ابتلا به بیماری بارت باشد.
۲. تست PH: در این روش یک مانیتور کوچک از طریق لوله نازک و از راه بینی یا دهان به داخل مری هدایت می‌شود، درحالی که به دستگاه ثبت کننده همراه بیمار متصل است زمان و مدتی را که اسید معده به داخل مری برمی‌گردد، ثبت می‌کند. روش دیگر استفاده از کپسول است که طی آندوسکوپی داخل مری قرار داده می‌شود و PH مری را در زمان‌های مختلف ثبت می‌کند و پس از دو روز از طریق مدفوع دفع می‌شود.
۳. فشارسنج مری: در این روش انقباض عضلانی غیرارادی مری هنگام بلع و همینطور هماهنگی و نیروی اعمال شده عضلات مری اندازه‌گیری می‌شود.
۴. اشعه ایکس: پرتو‌های ایکس بعد از نوشیدن مایعی که لایه داخلی دستگاه گوارش شما را پر می‌کند، گرفته می‌شود. این روش به پزشک شما اجازه می‌دهد که محیط مری، معده و روده شما را ببیند؛ همچنین ممکن است از شما خواسته شود قرص باریم را بلع کنید که می‌تواند به تشخیص تنگی مری کمک کند.
۵. نمونه‌برداری: طی آندوسکوپی به‌منظور تشخیص عفونت و ناهنجاری‌های دستگاه گوارش نمونه‌هایی از بافت دستگاه گوارش برداشته می‌شود تا با میکروسکوپ ارزیابی شود.
۱. ازوفاژیت: التهاب مری یا ازوفاژیت ممکن است موجب سوزش سردل، درد قفسه سینه و بلع دردناک شود.
۲. تنگی مری: در این حالت، مری در معرض تنگی قرار می‌گیرد و باعث اختلال و مشکل در بلع می‌شود.
۳. مری بارت: تغییر بافت قسمت انتهایی مری است که در صورت درمان نشدن می‌تواند به سرطان مری منجر شود.
۴. مشکلات تنفسی: ممکن است اسید معده را در ریه‌ها نفس بکشید که می‌تواند موجب مشکلات زیادی از قبیل احتقان قفسه سینه، خفگی و آسم شود.
۵. درد باز در مری (زخم مرطوب): اسید معده می‌تواند بافت مری را از بین ببرد که باعث ایجاد درد شدید می‌شود. زخم مری می‌تواند خونریزی کند که باعث درد هنگام بلعیدن می‌شود.
درمان پزشکی رفلاکس معده پزشک شما احتمالاً توصیه می‌کند که ابتدا تغییر در شیوه زندگی و دارو‌های بدون نسخه را امتحان کنید. اگر طی چند هفته احساس تسکین نکردید، پزشک ممکن است دارو‌های تجویزی یا جراحی را توصیه کند. شایع‌ترین درمان‌های پزشکی رفلاکس معده عبارت‌اند از: ۱. دارو‌های بدون نسخه رفلاکس معده همیشه در داروخانه‌ها می‌توان دارو‌هایی را یافت که می‌توانند رفلاکس معده را درمان کنند و البته به تجویز پزشک نیز نیازی ندارند. این داروها عبارت‌اند از: ــ آنتی اسید‌هایی که اسید معده را خنثی می‌کنند: آنتی اسید‌ها مانند میلانتا و رولائیدها ممکن است اثر فوری داشته باشند؛ اما آنتی اسید‌ها به تنهایی التهاب مری را بهبود نمی‌بخشند. استفاده بیش از حد از آنتی اسید‌ها می‌تواند عوارض جانبی مانند اسهال و یا گاه مشکلات کلیوی را ایجاد کند.
ــ دارو‌هایی برای کاهش تولید اسید معده: این داروها – که به عنوان مهارکننده‌های گیرنده H۲ شناخته شده است – شامل سایمتیدین، فاموتیدین، هیزاتیدین و رانیتیدین هستند. مسدود کننده‌های گیرنده H۲ به اندازه ضد اسید‌ها موثر نیستند؛ اما تسکین بیشتری دارند و ممکن است تولید اسید معده را تا ۱۲ ساعت کاهش بدهند.
ــ دارو‌هایی که تولید اسید را مسدود می‌کنند و مری را بهبود می‌بخشند: این داروها – که به عنوان مهار کننده‌های پمپ پروتون شناخته می‌شوند – نسبت به مسدود کننده‌های گیرنده H۲ مسدود کننده‌های قوی‌تر اسید هستند و باعث بهبود بهتر بافت مری می‌شوند. مهارکننده‌های پمپ پروتون بدون نسخه شامل لانزوپرازول و امپرازول هستند. ۲. دارو‌های تجویزی رفلاکس معده در برخی موارد درمان رفلاکس معده به تشخیص دقیق پزشکی و تجویز دارو‌های خاص نیاز دارد؛ زیرا ممکن است رفلاکس معده به دلایل خاصی رخ داده باشد که باید به طور تخصصی درمان شود.
ــ دارو‌های تجویزی مسدود کننده‌های گیرنده H۲: این‌ها شامل فرم‌های قوی‌تر از دارو‌های فاموتیدین، هیراتیدین و رانیتیدین هستند. این داروها به طور کلی تحمل خوبی دارند؛ اما مصرف طولانی مدت ممکن است با افزایش اندک خطر کمبود ویتامین B۱۲ و شکستگی استخوان همراه باشد.
ــ دارو‌های تجویزی مهارکننده‌های پمپ پروتون: این‌ها شامل اسموپرازول، فرم‌های قوی‌تر لانزوپرازول و امپرازول، پنتوپرازول، رابپرازول و دکس لانزوپرازول هستند. این داروها به طور کلی تحمل خوبی دارند؛ اما ممکن است باعث اسهال، سردرد، حالت تهوع و کمبود ویتامین B۱۲ شوند. استفاده مزمن ممکن است خطر شکستگی لگن را افزایش بدهد.
ــ دارو‌هایی برای تقویت اسفنکتر پایینی مری: باکلوفن ممکن است با کاهش فراوانی ریلکسیشن اسفنکتر پایینی مری GERD را کاهش بدهد. عوارض جانبی ممکن است شامل خستگی یا حالت تهوع باشد. ۳. جراحی و سایر درمان‌های رفلاکس معده رفلاکس معده معمولا با دارو قابل کنترل است و اگر داروها موثر نباشند یا مایل به مصرف طولانی مدت دارو نیستید، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
ــ فوندوپلیکاسیون: جراح قسمت بالای شکم شما در اطراف اسفنکتر تحتانی مری را می‌پیچد تا ماهیچه را محکم و از رفلاکس جلوگیری کند. Fundoplication معمولاً با روش حداقل تهاجمی (لاپاروسکوپی) انجام می‌شود.
ــ دستگاه LINX: حلقه‌ای از مهره‌های مغناطیسی ریز در اطراف محل اتصال مری به معده پیچیده می‌شود. جاذبه مغناطیسی بین مهره‌ها به اندازه کافی قوی است تا محل اتصال را بسته نگه دارد؛ اما به اندازه کافی ضعیف است که اجازه می‌دهد مواد غذایی از آن عبور کنند. دستگاه Linx را می‌توان با استفاده از روش‌های حداقل تهاجمی جای‌گذاری کرد.
۲. جویدن کامل غذا: غذا را آهسته میل کنید و کاملا بجوید.
۳. فاصله بین وعده غذایی و خواب: حداقل سه ساعت بین غذاخوردن و رفتن به رختخواب فاصله بیندازید.
۴. کنترل وزن: وزن اضافه باعث ایجاد فشار روی شکم و معده و برگشت اسید از معده به مری می‌شود.
۵. اجتناب از سیگار: سیگار کشیدن کارایی عملکرد دریچه LES را کاهش می‌دهد.
۶. هنگام خواب بالاتنه خود را بالا ببرید: رفلاکس معده معمولا شب‌ها بدتر می‌شود؛ زیرا وقتی دراز می‌کشید، جریان اسید معده به مری راحت‌تر رخ می‌دهد. سعی کنید هنگام خواب سر و شانه خود را بالاتر از معده قرار بدهید.
۷. اجتناب از پوشیدن لباس‌های تنگ: لباس‌های تنگ به‌خصوص از ناحیه کمر و شکم علائم رفلاکس معده را تشدید می‌کنند.
۸. نشستن صحیح: برخی معتقدند نشستن درست و صاف هنگام صرف غذا و بعد از آن به کاهش علائم رفلاکس کمک می‌کند.
۹. کاهش استرس: برخی روش‌های کاهش استرس مانند یوگا، تصاویر هدایت شده، تنفس صحیح و مدیتیشن برای کاهش علائم رفلاکس موثر هستند.
۱. سبزیجات: سبزیجات به علت چربی و قند پایین موجب کاهش اسید معده می‌شوند. لوبیا سبز، کلم بروکلی، مارچوبه، گل‌کلم، سبزیجاتِ دارای برگ‌های سبز خوراکی، سیب‌زمینی و خیار از جمله سبزیجات مفید برای رفلاکس معده هستند.
۲. زنجبیل: زنجبیل دارای خواص ضدالتهابی است و در درمان ترش کردن معده و سایر مشکلات گوارشی مؤثر است. می‌توانید ریشه‌ی زنجبیل را به‌صورت رنده یا خُرد شده به انواع غذا‌ها و نوشیدنی‌ها اضافه کنید.
۳. جو دوسر: جو دوسر ازجمله غلات کامل و منبعی غنی از فیبر است که معمولا به شکل حلیم در وعده‌ی صبحانه مصرف می‌شود و به علت جذب اسید معده در کاهش علائم رفلاکس مؤثر است. برنج سبوس‌دار و نان‌هایی که از غلات کامل درست شده‌اند، از دیگر خوراکی‌های حاوی فیبر بالا هستند.
۴. بادام خام: بادام خام با تولید «آلکالین» می‌تواند PH (وضعیت اسیدیته) معده را تنظیم کند؛ زیرا بادام منبع کلسیم است.
۵. گوشت کم‌چرب: گوشت‌های کم‌چرب مانند گوشت مرغ، بوقلمون، ماهی و غذا‌های دریایی دارای چربی خیلی کمی هستند و موجب کاهش علائم رفلاکس معده می‌شوند. انواع مختلف گوشت کم‌چرب را می‌توانید به‌صورت گریل، کبابی یا آب‌پَز تهیه و مصرف کنید.
۶. آب گرم و آبلیموی تازه: صبح خود را با یک فنجان آب گرم و آبلیموی تازه شروع کنید. با نوشیدن این محلول با معده خالی و ۱۵ الی ۲۰ دقیقه قبل از خوردن صبحانه بدن می‌تواند به طور طبیعی اسید معده را متعادل کند. این محلول برای همه بی‌خطر است.
۷. جوش شیرین: یک قاشق جوش شیرین را در نصف فنجان آب حل کنید و بنوشید. این محلول بدمزه؛ اما موثر است.
۸. آلوئه‌ورا: با خوردن روزانه ۶۰ میلی لیتر شربت غیرفرآوری شده آلوئه‌ورا علائم رفلاکس کاهش می‌یابد.
۹. آدامس: بعد از هر وعده غذایی آدامس بجوید تا ترشح بزاق افزایش یابد. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که افزایش ترشح بزاق سبب کاهش اسید در مری می‌شود.
۱۰. دمنوش‌ها: نوشیدن برخی دمنوش‌ها همچون بابونه، نعناع یا شنبلیله به کاهش علائم رفلاکس اسیدی کمک می‌کند.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟