به نقل از «مهر»

جراحی‌های پر طرفدار زیبایی در سال‌های جدید

تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۹۸۲۲۲

به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، در چند دهه اخیر و با پیشرفت دستگاه‌ها افراد خیلی زیادی ریسک کرده و تن به عمل زیبایی می‌دهند. برخی از این عمل‌ها در بین مردم بسیار جا افتاده است و متقاضیان بدون ترس و دلهره آنها را انجام می‌دهند. از طرفی برخی از جراحی‌های زیبایی تنها برای زیبایی نیستند و برای درمان نیز استفاده می‌شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حال تصمیم گرفته ایم شما را با برخی از عمل‌های جراحی پرطرفدار در دنیای امروز آشنا کنیم. با ما همراه باشید.

کاشت مو

ریزش مو بسیار شدید و نیز تعداد افرادی که در مطب‌های متخصصان پوست و مو، به دنبال راه حلی برای داشتن موهای پرپشت و قطع ریزش مو و نیز راهی برای رویش مجدد موهایشان هستند، در این اواخر بازار کاشت موی طبیعی را بسیار داغ کرده است. در حال حاضر تنها راه ترمیم و درمان موهای از دست رفته به دلایل مختلف همانند بیماری‌های ارثی، سوانح، استفاده از برخی داروها و یا حتی کمبود آهن، فسفر، کلسیم و روی، به کارگیری پیوند موی طبیعی است که پیوند در نقاط مختلف بدن از جمله سر، ابرو، ریش، سبیل، مژه و نیز نواحی اسکار قابل انجام است.

با توجه به دلایلی که بیان شد، در موارد اندکی از آنها که ریزش مو در حد خفیف باشد، می‌توان به پزشک متخصص رویش آن را از سر گرفت و با در پیش گرفتن یک رژیم غذایی مناسب و مصرف داروهایی که متخصص آنها را تجویز می‌کند به رشد مجدد موهای از دست رفته کمک کرد. برگشت مجدد مو فقط در مواردی که دلیل آن، کمبود و فقر برخی عناصر موجود در بدن باشد، ممکن است. هنگامی که فرد به علت سوانح و یا ژنتیکی به طاسی و یا ریزش شدید مو مبتلا می‌شود، جهت رویش مجدد موها، راهی به غیر از کاشت مو ندارد.

کاشت و پیوند مو این روزها از طریق چند روش متفاوت انجام می‌پذیرد که بیشتر آنها مطمئن هستند و تا به حال نتایج خوبی نیز دیده شده است و اکثر بیماران از انجام آن رضایت داشته اند. هرچقدر که این عمل بسیار ساده و بی‌خطر است، اما رعایت کامل نکات ایمنی و تخصص پزشک برای حفظ سلامت بیمار و به دست آمدن نتیجه مطلوب ضروری است، و نیز به دلیل حساسیت بسیار زیاد، این عمل زیبایی نیاز دارد که به صورت تیمی و گروهی انجام بگیرد.

چنانچه اگر شما نیز داوطلب پیوند مو هستید، اولین گام مهم، پیدا کردن یک جراح با تجربه و مطمئن است تا در مقابل صرف هزینه و همچنین صرف وقت برای جراحی بتوانید نتیجه دلخواه و نیز رضایت بخش را بگیرید. همچنین لازم است تا شما اطلاعات بیشتر و کامل‌تری را درباره کاشت مو و روش‌های آن کسب کنید. امروزه ۲ روش «FUT» و «FIT» جزو رایج‌ترین روش‌های کاشت مو به شمار می‌روند که می‌توانید با مشاوره از دکتر خود، مناسب‌ترین روش را برای خود انتخاب کنید. کاشت مو به روش «SUT» نیز یکی از رایج‌ترین روش‌های کاشت مو است.

هزینه جراحی کاشت مو معمولاً بر حسب تعداد گرفت ها برآورد می‌شود. گرفت (پیوند) دسته و یا گروهی طبیعی از تارهای مو (معمولاً یک تا چهار تار مو) است که از آن با اصطلاح واحد فولیکولی نیز یاد می‌شود. این واحدهای فولیکولی در جراحی کاشت مو به روش استخراج واحد فولیکولی به صورت تک به تک با استفاده از وسایل مخصوص مستقیماً از پوست سر جدا می‌شود. اما در جراحی کاشت باریکه مو، باریکه ای از بافت حاوی مو جدا می‌شود و سپس واحدهای فولیکولی یک به یک از بافت یا باریکه اهدا کننده گرفته می‌شود. قیمت کاشت مو، در این روش به طبع گران‌تر خواهد بود، چرا که استخراج گرفت ها به دلیل ماهیت دقیق و دشوار عمل زمان برتر است.

جراحی پلک

عمل جراحی پلک در حوزه پزشکی به عنوان بلفاروپلاستی (blepharoplasty) نامیده و معمولاً در افراد بالای ۳۵ یا ۴۰ ساله اجرا می‌شود و می‌تواند برای سلامتی و یا زیبایی شناختی بکار رود. در این عمل پزشک جراح، پوست، چربی یا عضلات پلک را برش می‌دهد و آن را جابجا یا جدا می‌کند تا لیفت چشم انجام شود و در بعضی موارد ممکن است عضله را بدون حرکت و فقط پوست را برداشته و یا ممکن است در هر دوطرف بالا و پایین این کار انجام شود.

بلفاروپلاستی یا عمل جراحی پلک با ۳ روش بی حسی موضعی، نیمه بیهوشی و بیهوشی کامل قابل انجام است. بی حسی موضعی مثل حالتی است که در دندانپزشکی استفاده می‌شود و ماده بی حس کننده لیدوکایین فقط در محلی که قرار است عمل جراحی پلک صورت بگیرد، تزریق می‌شود. با این کار، پلک بی حس می‌شود و بیمار در حین عمل جراحی پلک دردی را متوجه نخواهد بود، اما داروی تزریقی در جراحی زیبایی فقط درد را از بین برده و روی اضطراب بیمار تأثیری ندارد.

در عمل جراحی پلک به روش نیمه بیهوشی، علاوه براینکه اطراف پلک توسط جراح بی حس می‌شود، متخصص بیهوشی نیز از طریق رگ، داروهای ضد درد و اضطراب را به بیمار تزریق می‌کند. این داروها بیمار را به خواب عمیق و خوشایندی می‌برند.

در روش بیهوشی کامل، بیمار کاملاً بیهوش است.

عمل زیبایی پلک از نظر پزشکی ضروری نیست و صرفاً به منظور بهبود ظاهر فرد انجام می‌شود اما گاهی اوقات بلفاروپلاستی می‌تواند دید شما را بهبود بخشد. در اکثر نژادها پلک بالا دارای یک چین عرضی می‌باشد، اما در بعضی از نژادها مثل نژاد زرد، این چین وجود ندارد و یک پلک اضافه روی پلک اصلی آنها را گرفته است. با بلفاروپلاستی یا عمل جراحی پلک می‌توان پلک این افراد را نیز اصلاح و یک چین طبیعی پلک را برای آنها ایجاد کرد.

در طول عمل معمولاً هیچ دردی وجود ندارد، زیرا این عمل با بی حسی موضعی و آرام سازی انجام می‌شود. دوره پس از عمل نیز بسیار راحت و قابل تحمل است. در طول روز، بیمار معمولاً احساس درد نمی‌کند، اگرچه ممکن است کبودی یا خشکی چشم داشته باشد که برای کاهش کبودی چشم می‌تواند از یخ استفاده کند.

عمل لیزیک چشم

لیزیک یکی از انواع عمل‌های جراحی چشم است که برای رفع عیوب انکساری چشم در بیمار نزدیک بین، دوربین و یا آستیگماتیسم انجام می‌گیرد. در این روش جراحی، متخصص چشم پزشک جهت اصلاحات لازم بر روی قرنیه از «لیزر اگزایمر» استفاده می‌کند. در اکثر موارد و روی بیشتر مریض‌ها، فرد بهبود می‌یابد و دیگر نیازی به استفاده از عینک و یا لنز نخواهد داشت.

روش کار عمل لیزیک چشم به اینگونه است که ابتدا یک لایه نازک از سطح قرنیه چشم تراشیده می‌شود و سپس توسط لیزر به اندازه مورد نظر می‌رسد. در این روش، جراحی هر کدام از چشم‌ها تنها ۵ دقیقه به طول می‌انجامد، البته استفاده از لیزر در این روش جراحی، ۵ الی ۲۰ ثانیه خواهد بود. جراحی لیزیک چشم به صورت سرپایی انجام می‌شود. چشم پزشک برای عمل لیزیک چشم از بی حسی استفاده می‌کند و به همین علت فرد بیمار دردی را حس نمی‌کند.

مواردی هستند که پزشک معالج از بیمار می‌خواهد که چند روز قبل از جراحی آنها را رعایت نماید، در این قسمت آن موارد را برای شما بازگو می‌کنیم.

استحمام یک روز قبل از عمل جراحی، لبه پلک‌های خود را با شامپو بچه رقیق شده به خوبی شستشو دهید. روز عمل از استفاده عطر و مواد معطر خودداری نمائید. چنانچه از لنزهای تماسی استفاده می‌کنید، حداقل دو هفته قبل از ارزیابی و جراحی نباید از آن استفاده نمائید زیرا لنزهای تماسی حالت قرنیه چشم را تغییر می‌دهد. در روز عمل لیزیک چشم غذای سبک میل کنید، همچنین تمام داروهای تجویز شده را همراه با خود ببرید. از آرایش چشم و مدل مویی که قرار دهی ثابت سر را زیر لیزر دشوار کند، خودداری کنید.

این عمل جراحی دوره نقاهت بسیار کمی دارد و می‌توان گفت تنها چند ساعت به طول می‌انجامد. در شرایط و موارد بسیار نادر ممکن است دوره نقاهت جراحی لیزیک چشم ۳ الی ۶ ماه بعد از عمل طول بکشد تا دید به حالت نرمال و پایدار برسد.

چنانچه فاصله دید شما با لیزیک درست شود، ممکن است که حوالی سن ۴۵ سال برای مطالعه به عینک نیاز داشته باشید.

نکته: این موارد نادر هستند و معمولاً این روش جراحی چشم دوره نقاهت خاصی ندارد.

این مطلب، یک خبرآگهی بوده و خبرگزاری مهر در محتوای آن هیچ نظری ندارد.

کد خبر 4710279

منبع: مهر

کلیدواژه: ریزش مو کاشت مو عمل جراحی خرید و فروش قیمت دلار گروه خودروسازی سایپا کسب و کار ماه محرم بلیت هواپیما بانک پاسارگاد بانک رفاه کارگران خرید آنلاین افق کوروش فروشگاه زنجیره ای قیمت یورو بانک مرکزی ایران دانشگاه پیام نور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۹۸۲۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نظربازی با اصفهانِ اردیبهشتی

ایسنا/اصفهان نویسندۀ سفرنامۀ «در کلمات هم می‌شود سفر کرد» داستان‌نویس و فیلمسازی است که از زیبایی‌های اصفهان در روایت سفرش به این شهر در هنگامۀ پاییز می‌گوید، اما حتی در این سفر پاییزی نیز خاطرۀ شیرین سفرهای اردیبهشتی‌اش به نصف‌جهان را به یاد می‌آورَد.

آدم باید خیلی بی‌ذوق باشد که به اصفهان سفر کند، در دل طبیعت و باغات آن غرقه شود، میان معماری نابش از این سو به آن سو برود و تاریک‌روشنِ ادبیات و تاریخ این دیار را تجسم کند، اما شوری در وجودش هویدا نشود! در وجود این شهر شوریده همواره رازها و استعاره‌هایی پنهان بوده است که شاید با دیدگان به نظر نیایند، اما حس می‌شوند، سرها را پرشور و دل‌ها را حیران می‌کنند. آن‌هم نه به وقتی که شهر در بی‌نقص‌ترین روزگار خود به سر می‌برد، بلکه در همین زمانۀ ما که مسافران، زاینده‌رود را کم‌آب یا بی‌آب می‌بینند، بی‌غش‌ترین آثار معماری را زخمی و بی‌رمق در اسارت داربست‌ها دیدار می‌کنند و در خیابان‌ها یا کوچه‌های شهر هزاران چاله‌چوله‌ و نازیبندگی‌ خودنمایی می‌کند، باز هم دیدن اصفهان آدمی را به هیجان می‌آورد و هم‌زمان آرامشی دلنشین به او می‌بخشد.

نمونۀ آن را باید در سفرنامۀ نه‌چندان معروف اصغر عبداللّهی از اهالی قلم کم‌نظیر جنوب ایرانمان، یعنی آبادان گرم و صمیمی یافت. عبداللّهی در همین روزگار ما به اصفهان می‌آید و در خاطرات سفرش موسوم به «در کلمات هم می‌شود سفر کرد» پا به این شهر می‌گذارد. او نیز برخی کم‌وکاستی‌های شهر اصفهان به چشمش می‌آید و آزارش می‌دهد، اما از یادداشتش به نصف جهان معلوم است که خیالش به پرواز درآمده و اشتیاقی یافته که بازتابش در قلم او یافتنی است.

گل‌چینان گل‌چینان به سمت چهارباغ

اصغر عبداللّهی، داستان‌نویس و فیلم‌ساز، در این سفر که روایتش را به قلم می‌آورد، هنگامۀ پاییز است و از زیبایی‌های اصفهان در این موسم فراوان می‌گوید. اما او بارها به اصفهان پا گذاشته و چهار فصل آن را دیده است، و حتی در این سفر پاییزی نیز خاطرۀ شیرین سفرهای اردیبهشتی‌اش به نصف جهان را در یاد دارد و می‌گوید:

«اصفهان شهری نیست که در یک نظر و یک سفر کشف شود. اگر به‌دلخواه مسافر اصفهانی، اردیبهشت هم ماه خوبی است برای نظربازی با شهری که پُر از تکه‌های کوچک نقاشی‌های لاجوردی و فیروزه‌ای است. هم آفتاب دارد، هم نم‌نم باران و نرمه‌بادی که از روی میوه‌های خوش‌طعم درختان کویری گذر کرده است.»

عبداللّهی از نویسندگان قدر و آگاه به ادبیات، تاریخ و فرهنگ ایران‌زمین است. همین مسئله نیز بر منحصربه‌فردشدن داستان سفرش به اصفهان تأثیری مهم گذاشته است. او سفرنامه‌ای دارد که مثل اصفهان جان و روحی در آن می‌توان یافت. عبداللّهی در این گزارش سفرش به زیبایی از قدرت خیال و تخیل نویسندگی خود بهره می‌برد و غالباً در دیدار با جای‌جای شهر به یاد اثری مکتوب در ادبیات یا تاریخ می‌افتد و به زیبایی با اصفهان کنونی پیوند می‌دهد که شاید از پس خاطر و نوشتار هرکسی بر نیاید.

این داستان‌نویس در همان ابتدای کار از خواننده‌اش می‌خواهد که پیش از هر جاذبه‌ای به دیدار چهارباغ برود: «سلانه‌سلانه یا به قول قجرها گل‌چینان گل‌چینان برو به به سمت چهارباغ» وقتی به چهارباغ می‌رسد، هم‌زمان با دیدن این خیابان شگفت‌انگیز یادش به داستان‌نویسان نامدار اصفهان می‌افتد. و می‌گوید در چهارباغ باید با داستان‌نویس اصفهانی، علی خدایی، قدم زد.

فقط خدایی نیست. این آبادانی وقتی در اصفهان درختان و گل‌ها را در جای‌جای شهر می‌بیند و وقتی آواز پرندگان چون آهنگی دلنواز به دلش می‌نشیند، یاد نویسندۀ فرانسوی، آندره مالرو می‌افتد؛ رمان‌نویسی که رُستنی‌های نصف جهان سرمتش و به‌گفتۀ عبداللّهی در گوشه‌ای از خاطراتش چنین به آن‌ها اشاره می‌کند: «گل ابریشم سرخ و گل‌های کاغذی افشان و سه گل ارغوانی بر یک درخت انار در حیاطی [...].»

 بعد به یادمان می‌آورد که مالرو، مالرویی که تمام دنیا را زیرپا گذاشته بود، حساب سه شهر اصفهان و ونیز و فلورانس را از همۀ دنیا جدا می‌کرد، چون هیچ شهر دیگری به پای زیبایی و شکوه و شیدایی این سه نمی‌رسد. گشت‌وگذار در اصفهان، نویسندگان یا کتاب‌های ادبی بسیار دیگری را به خاطرش می‌رود. «صادق‌ممقلی؛ شرلوک هلمس ایران یا داروغۀ اصفهان» اثر کاظم مستعان‌السلطان و «ده قزلباش» اثر حسین مسرور سخنیار اصفهانی از آن جمله‌اند.

آدم‌هایی دیدم که دیگر زنده نیستند

عبداللّهی با قدم‌زدن و گشتن در اصفهان به‌جز ادبیات، تاریخ را هم پوینده و جاندار در برابر دیدگانش می‌بیند. وقتی در عمارت چهلستون است، ظل‌السطان، شازده قجری و حاکم اصفهان را می‌بیند که چطور دست‌به‌کمر دستور می‌دهد تا آدم‌هایش نقاشی‌های این بنای باشکوه را و گچ‌بری‌های ظریفش را با هرچه که به دستشان می‌آید، تخریب کنند.

بعد در غیاب این شازده قجری پا به اندرونی معروفش می‌گذارد! همان جا که حالا موزۀ هنرهای تزئینی و معاصر شهرمان شده است و تاریخ خودش را دارد، همان جا که قرن‌های درازی به رکیب‌خانه شهره بود. در اندورنی، عبداللّهی ویلفرد اسپاروی اهل انگلستان، معلم سرخانۀ بچه‌های ظل‌السطان را می‌بیند. او در دل این موزه، همان لحظه‌ای از تاریخ اصفهان را به چشم  می‌بیند که اسپاروی با خانوادۀ ظل‌السطان به‌صورت گروهی نمایشنامۀ «توفان» شکسپیر را اجرا می‌کنند، گویی که خیلی از این نمایش نمی‌گذرد و دیوارهای عمارت هنوز آن را به یاد دارند. بعد فرزندان حاکم اصفهان یا نوه‌های ناصرالدین‌شاه دور هم با معلمشان داستانی از ادگار آلن پو می‌خوانند.

 و همۀ این‌ها را عبداللّهی می‌بیند! درگذشتگان بسیاری در یادش جان می‌گیرند. حتی ناصرخسرو و شاردن و گوبینو و ده‌ها نفر دیگر را می‌بیند که هنوز ردشان در اصفهان پیدا می‌شود؛ همان‌طور که در دل هر بنای تاریخی و کوچه و خیابان و منظرۀ شهر آیندۀ این دیار را هم به تماشا می‌نشیند.

او این آینده را در عکس‌ها می‌بیند، مثلاً جایی که از دانشجویان دانشکدۀ هنر اصفهان می‌نویسد: «برو به عمارت پُرنقش و نگار و به سقف نگاه کن و به یاد بیاور که تصویری از تو در تعداد زیادی از این عکس‌های دانشجویان احتمالاً دانشکدۀ معماری حالیه که در غیبت شازده در عمارت توحیدخانه مستقر هستند خواهد بود. آن‌ها تو را به یاد نمی‌آورند، تو هم آن‌ها را فراموش خواهی کرد اما در این عکس‌های دیجیتال باقی خواهی ماند.»

بعد در جایی دیگر دوباره از عکاسی مردم اصفهان و مسافرانش و از عکس‌هایی که عمرشان بیش‌تر از آدم‌هاست برایمان تعریف می‌کند؛ همان عکس‌هایی که وقتی عبداللّهی به آن‌ها خیره می‌شود، احساساتش را درباره‌شان این‌گونه نشان می‌دهد: «آدم‌هایی دیدم که دیگر زنده نیستند. و غم ملایم خودخواسته‌ای در من مِهِ‌ متراکم می‌شود.»

مرجع:

عبداللّهی، اصغر (۱۴۰۰)، «در کلمات هم می‌شود سفر کرد»، تهران: چشمه.

انتهای پیام