جراحی زیبایی چشم و پلک؛ باید‌ها و نباید‌ها
تاریخ انتشار: ۲۳ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۴۰۳۶۲۰
جراحی زیبایی پلک که به آن لیفت پلک یا بلفاروپلاستی نیز می‌گویند، پف پلک‌های پایین و افتادگی پلک‌های بالا را رفع می‌کند. این عمل جراحی معمولا به دلیل زیبایی انجام می‌شود و همچنین شیوه‌ای موثر برای بهبود بینایی در افراد سالمندی است که افتادگی پلک‌های بالا در آنها مانع بینایی‌شان شده است.
لیفت پلک، تیرگی پای چشم‌ها، چین و چروک‌های پنجه کلاغی اطراف چشم‌ها و یا سایر چروک‌های صورت را برطرف نخواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فرایند پیری پلک چشم
پوست به طور تدریجی با افزایش سن، قابلیت کشسانی خود را از دست می‌دهد. کاهش کشسانی پوست و کشش مداوم جاذبه باعث می‌شود پوست اضافی در پلک‌های بالا و پایین جمع شود. پوست اضافی در پلک‌های پایین سبب چین و چروک و پف شده و در پلک‌های بالا، چین خوردگی‌هایی ایجاد می‌کند. این پوست اضافی روی مژه‌ها افتاده و میدان دید فرد را محدود می‌کند.
چربی‌ای که به عنوان ضربه گیر میان کره‌ی چشم و استخوان عمل می‌کند نیز می‌تواند در پلک‌های بالا و پایین، پف ایجاد کند. غشای نازکی که این چربی را سر جای خود نگه می‌دارد با بالا رفتن سن، ضعیف شده و اجازه می‌دهد چربی به جلو حرکت کرده و وارد پلک‌ها شود، درست مانند فتق.
عمل زیبایی پلک چشم برای چه کسانی مناسب است؟
افرادی که از سلامتی خوبی برخوردارند و انتظارات غیر واقعی ندارند می‌توانند جراحی پلک چشم انجام دهند. بیشتر افرادی که برای لیفت پلک مراجعه می‌کنند، ۳۵ سال به بالا هستند، اما اگر پف یا افتادگی پلک‌ها در خانواده‌ی شما موروثی باشد ممکن است تصمیم بگیرید لیفت پلک را زودتر انجام دهید.
عمل زیبایی پلک می‌تواند ظاهرتان را زیباتر کرده و کمک‌تان کند اعتماد بنفس بیشتری پیدا کنید. اما شاید ظاهری را که ایده آل‌تان است به شما ندهد یا تغییری در ساختار صورت‌تان ایجاد نکند. قبل از اینکه تصمیم به عمل لیفت پلک بگیرید، هدف‌تان را مشخص کرده و آن را با پزشک جراح‌تان مطرح کنید.
آیا اثرات عمل زیبایی پلک، دائمی هستند؟
اثر لیفت پلک بالا می‌تواند دست کم ۵ تا ۷ سال باقی بماند. عمل پلک پایین نیز به ندرت نیاز به تکرار پیدا می‌کند. البته بعد از عمل، چشم‌های‌تان همچنان به روند پیری خود ادامه می‌دهند. اگر پلک‌های‌تان دوباره افتادگی پیدا کردند، شاید بهتر باشد به جای تکرار عمل زیبایی پلک، لیفت پیشانی انجام دهید.
چگونه باید برای عمل زیبایی پلک آماده شوید؟
پزشک از شما در مورد جراحی‌هایی که در گذشته انجام داده‌اید و بیماری یا عارضه‌ای که قبلا داشته‌اید یا در حال حاضر دارید سوال‌هایی می‌پرسد، مثلا خشکی چشم‌ها، آب سیاه، آلرژی و حساسیت، مشکلات خونی، اختلالات تیروئید و دیابت. همچنین پزشک جراح شما باید بداند چه دارو‌ها یا مکمل‌هایی مصرف می‌کنید.
ضمنا پزشک‌تان از شما می‌خواهد چند هفته پیش از عمل، سیگار را کنار بگذارید، چون سیگار می‌تواند توانایی بدن‌تان برای ریکاوری و التیام بعد از عمل را کاهش بدهد. بعد از عمل خودتان به تنهایی نمی‌توانید به خانه برگردید و اولین شب بعد از عمل، یک نفر باید کنارتان بماند.
شما باید چند روز بعد از عمل در خانه بمانید و فعالیت‌های‌تان را محدود کنید تا پلک‌های‌تان التیام بیابند. برخی از افراد بعد از عمل دچار خشکی چشم می‌شوند، اما به ندرت بیش از دو هفته طول خواهد کشید. اگر خشکی چشم‌تان بیش از دو هفته ادامه دار شد، به پزشک‌تان اطلاع دهید.
بعد از عمل باید موارد زیر را در خانه آماده داشته باشید:
تکه‌های یخ
آیس پک (یا اینکه می‌توانید از کیسه فریزر‌هایی که با یخ یا ذرت منجمد پُر شده‌اند استفاده کنید)
گاز استریل‌های کوچک
قطره اشک مصنوعی (از پزشک‌تان بپرسید چه نوع اشک مصنوعی برای شما مناسب‌تر است)
لیف‌ها و حوله‌های تمیز و نو
مسکّن‌هایی که پزشک‌تان تجویز کرده است
پزشک‌تان توصیه‌هایی برای بعد از عمل‌تان به شما خواهد کرد:
اولین شب بعد از عمل، هر یک ساعت به مدت ۱۰ دقیقه روی چشم‌های‌تان آیس پک بگذارید و روز بعد، ۴ تا ۵ بار طی روز از آیس پک استفاده کنید.
پلک‌ها را به آرامی تمیز کنید و از قطره چشم و پمادی که برای‌تان تجویز شده طبق دستور استفاده کنید.
به بدن‌تان فشار وارد نکنید، چیز‌های سنگین بلند نکنید و یک هفته شنا نکنید.
به مدت یک هفته، ورزش‌های پُرشدت مانند تمرین با وزنه‌های سنگین یا دو انجام ندهید.
سیگار نکشید.
چشم‌ها را نمالید.
اگر لنز‌های تماسی دارید، تا دو هفته بعد از عمل نباید از آنها استفاده کنید.
از عینک آفتابی تیره و بزرگ برای محافظت از پوست پلک‌های‌تان در برابر باد و خورشید استفاده کنید.
تا چند روز موقع خواب، سرتان را بالاتر از سینه‌تان قرار دهید.
برای کاهش تورم از کمپرس سرد استفاده کنید.
بعد از چند روز به پزشک‌تان مراجعه کنید تا در صورت نیاز، بخیه‌ها را بکشد.
نکته: شما نباید از ادویل، موترین، ناپروکسن و آسپرین استفاده کنید، زیرا احتمال خونریزی را افزایش می‌دهند.
عمل زیبایی پلک چگونه انجام می‌شود؟
اگر عمل پلک روی هر دو پلک بالا و پایین انجام شود، معمولا حدود دو ساعت زمان می‌برد و پزشک معمولا از بی‌حسی موضعی همراه با آرامبخش خوراکی استفاده می‌کند.
اگر قرار باشد جراحی روی هر چهار پلک‌تان انجام شود، پزشک جراح اول روی پلک‌های بالا کار خواهد کرد. برش‌ها معمولا روی خط‌های طبیعی پلک‌ها داده شده و طی این برش‌ها جراح، پوست را از بافت زیرین جدا می‌کند و چربی و پوست اضافی را برمی‌دارد (و در صورت لزوم، عضله). سپس پزشک جراح، این برش‌ها را با بخیه‌های ریزی می‌بندد. بخیه‌های پلک‌های بالا، سه تا شش روز باقی خواهند ماند. پلک‌های پایین ممکن است نیاز به بخیه داشته یا نداشته باشند که بستگی به تکنیک ِ به کار برده شده دارد.
جراحی روی پلک‌های پایین ممکن است با استفاده از یکی از تکینک‌های گوناگون انجام شود. در یک روش جراح، برشی در درون پلک پایین ایجاد می‌کند تا چربی را خارج نماید. این برش، قابل دیدن نیست و جراح می‌تواند با استفاده از لیزر اربیوم یا لیزر CO۲، خطوط ریز پوست را محو کند.
در روشی دیگر برشی در لبه‌ی پلک ایجاد می‌شود و از این خط برش، جراح می‌تواند پوست اضافی، چربی و عضله‌ی شل شده را بردارد. خط برش بعد از مدت کوتاهی ناپدید می‌شود. بعد از جراحی با هر کدام از این روش‌ها، پزشک جراح ممکن است جوانسازی پوست با لیزر را توصیه کند.
ریکاوری بعد از عمل زیبایی پلک چگونه است؟
بعد از عمل زیبایی پلک، شما بخیه‌هایی روی هر دو پلک‌تان دارید که تا یک هفته باقی خواهند ماند. تورم و کبودی طبیعی است، اما بعد از یک یا دو هفته، پلک‌های‌تان باید طبیعی به نظر برسند.
عوارض احتمالی ناشی از جراحی زیبایی پلک چه هستند؟
عوارض و اثرات ناخواسته‌ی ناشی از لیفت پلک، نادر هستند، اما گاهی ممکن است پیش بیایند و شامل موارد زیر می‌شوند:
خونریزی
عفونت
خشکی چشم
رنگ غیر طبیعی پلک‌ها
تا خوردگی غیرطبیعی پوست پلک به طرف داخل یا بیرون
عدم توانایی در کامل بستن پلک‌ها
پایین کشیده شدن خط مژه‌ی پلک پایین
آسیب به عضلات چشم
تاری موقت دید و در موارد بسیار نادر، نابینایی
اگر دچار هر یک از این عوارض شدید هر چه سریع‌تر با پزشک‌تان تماس بگیرید.
کانتوپلاستی و اپیکانتوپلاستی یا عمل جراحی زیبایی برای درشت کردن چشم‌ها
کانتوپلاستی
کانتوپلاستی می‌تواند عمل جراحی مناسبی برای کسی باشد که پلک‌هایش افتادگی پیدا کرده‌اند یا غیر هم سطح به نظر می‌رسند. با کانتوپلاستی می‌توان وضعیت گوشه‌های چشم را تغییر داد. عمل کانتوپلاستی یک عمل کاملا تخصصی است که فقط باید توسط یک فوق تخصص پلاستیک چشم انجام شود. هدف از کانتوپلاستی، بهبود فُرم پلک‌ها، بالا کشیدن آنها و ایجاد ظاهری جوان‌تر است. این عمل باید ظاهر فرد را به شیوه‌ای طبیعی زیباتر کند و روی دید او اثری نگذارد.
عمل کانتوپلاستی چگونه انجام می‌شود؟
کانتوپلاستی یک عمل جراحی زیبایی و بازسازی است که با کشیدن و سفت کردن عضلات یا رباط‌هایی که از گوشه‌های بیرونی پلک‌ها حمایت می‌کنند، افتادگی چشم‌ها یا پایین افتادگی گوشه‌های چشم را اصلاح می‌کند. کانتوپلاستی، فُرم چشم‌ها را تغییر می‌دهد، اما از طرفی دیگر، «کانتوپکسی» عملی کمتر تهاجمی است که اغلب با کانتوپلاستی اشتباه گرفته می‌شود و برخلاف کانتوپلاستی فُرم چشم‌ها را تغییر نمی‌دهد.
کانتوپلاستی در قسمت بیرونی گوشه‌ی چشم (کانتوس) انجام می‌شود، یعنی قسمتی که پلک بالا و پایین به هم می‌رسند و در پزشکی به آن کانتوس جانبی یا بیرونی می‌گویند. در بیشتر افراد، نقطه‌ی تلاقی پلک بالا و پایین دقیقا بالای کانتوس میانی قرار می‌گیرد که محل تلاقی پلک بالا و پایین در نزدیکی بینی است. در نتیجه گوشه‌ی بیرونی چشم‌ها به طور طبیعی کمی متمایل به بالا قرار می‌گیرد و چشم‌ها حالت بادامی شکل پیدا می‌کنند.
کانتوپلاستی عملی است که برای اصلاح پایین‌تر بودن یا خنثی بودن گوشه‌ی بیرونی چشم که سبب افتادگی پلک‌ها می‌شود صورت می‌گیرد.
شیوه‌ی این عمل در بیماران متفاوت است، اما هدف کلی، بریدن تاندون کانتال پایینی و سپس جایگذاری مجدد یا کشیدن آن است. برای دسترسی به این تاندون، معمولا بریدگی در گوشه‌ی بیرونی چشم انجام شده و تاندون به سمت جای جدیدش کشیده می‌شود تا از پلک حمایت کند و سپس با بخیه دوباره می‌چسبد. اگر بیمار دچار افتادگی بسیار کمی در پلک‌ها باشد، بهتر است از شیوه‌ی کمتر تهاجمی کانتوپکسی استفاده شود. هر دوعمل چیزی حدود ۱ تا ۲ ساعت طول می‌کشند.
اپیکانتوپلاستی
اپیکانتوپلاستی که به آن اپیکانتوپلاستی جانبی نیز می‌گویند نوعی عمل جراحی زیبایی چشم است که با هدف کشیده‌تر کردن قسمت‌های داخلی چشم انجام می‌شود تا چشم‌ها بزرگ‌تر به نظر برسند. این نوع عمل جراحی بیشتر در کشور‌های آسیایی که چشم‌ها حالت مغولی دارند و تنگ و ریز هستند (مثل مردم چین و ژاپن) انجام می‌شود. عمل اپیکانتوپلاستی باعث می‌شود چشم‌ها نه تنها بزرگ‌تر، بلکه درخشان‌تر و هوشیارتر به نظر برسند.
عمل اپیکانتوپلاستی چگونه انجام می‌شود؟
در عمل اپیکانتوپلاستی، شدت چین خوردگی اپی کانتال (چین پوستی روی پلک بالایی که گوشه‌ی داخلی چشم را می‌پوشاند) ارزیابی می‌شود و سپس پزشک جراح محاسبه می‌کند که پلک داخلی‌تان تا چه اندازه باید برش بخورد. پزشک، پوست اضافی و چربی را برمی‌دارد و سپس بخیه می‌زند. در اپیکانتوپلاستی حذف گوشه داخلی چشم هم مد نظر است.
در هر دو عمل کانتوپلاستی و اپیکانتوپلاستی، از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود و تنها کمتر از ۳۰ دقیقه طول می‌کشند، اما دست کم یک تا دو ساعت زمان لازم است تا چشم‌ها خنک شده و بیمار اجازه‌ی ترخیص بگیرد. بخیه‌ها بسته به ضخامت پوست و سرعت ریکاوری، بعد از ۵ تا ۷ روز برداشته می‌شوند. از آنجایی که پلک‌ها به طور غیرطبیعی متورم می‌شوند، دوره‌ی ریکاوری ممکن است دو هفته طول بکشد. برای تسکین درد بعد از عمل، طبق تجویز پزشک داروی مسکَن مصرف می‌شود.
توصیه می‌شود بیمار بعد از عمل تا جایی که ممکن است فشاری به چشم‌هایش وارد نکند، مثلا به صفحه‌ی موبایل یا تلویزیون خیره نشود یا مطالعه نکند. تا چند هفته بعد از عمل نیز نباید از لنز‌های تماسی استفاده شود.
جای اسکار در کانتوپلاستی در مقایسه با اپیکانتوپلاستی کمتر قابل مشاهده است، زیرا بخیه‌ها در کانتوپلاستی در پوست لبه‌ی خط مژه‌ی بالایی و داخلی زده می‌شوند. ضمنا کانتوپلاستی معمولا رضایت کمتری برای بیمار در مقایسه با اپیکانتوپلاستی ایجاد می‌کند، زیرا تغییراتی که در چشم‌ها به وجود می‌آورد کمتر قابل دیدن هستند.
در پایان
همیشه گفته‌اند: «چشم‌ها دروازه‌ی روح‌اند». چشم‌های ما در واقع مهم‌ترین عضوی هستند که ظاهر و جلوه‌ی صورت‌مان را تعیین می‌کنند. اگر از چشم‌های ریز خود راضی نیستید یا چشم‌هایی دارید که به سمت بالا متمایل‌اند و ظاهری غیردوستانه و ناخوشایند به شما می‌دهند، می‌توانید از عمل کانتوپلاستی و اپیکانتوپلاستی برای زیباتر کردن چهره‌ی خود و بالا بردن اعتماد بنفس‌تان کمک بگیرید.
منابع: webmd, mayoclinic, medisetter, danielezra-برترین ها
منبع: پارسینه
کلیدواژه: مد و زیبایی جراحی زیبایی جراحی چشم جراحی زیبایی چشم افتادگی پلک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۰۳۶۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نظربازی با اصفهانِ اردیبهشتی
ایسنا/اصفهان نویسندۀ سفرنامۀ «در کلمات هم می‌شود سفر کرد» داستان‌نویس و فیلمسازی است که از زیبایی‌های اصفهان در روایت سفرش به این شهر در هنگامۀ پاییز می‌گوید، اما حتی در این سفر پاییزی نیز خاطرۀ شیرین سفرهای اردیبهشتی‌اش به نصف‌جهان را به یاد می‌آورَد.
آدم باید خیلی بی‌ذوق باشد که به اصفهان سفر کند، در دل طبیعت و باغات آن غرقه شود، میان معماری نابش از این سو به آن سو برود و تاریک‌روشنِ ادبیات و تاریخ این دیار را تجسم کند، اما شوری در وجودش هویدا نشود! در وجود این شهر شوریده همواره رازها و استعاره‌هایی پنهان بوده است که شاید با دیدگان به نظر نیایند، اما حس می‌شوند، سرها را پرشور و دل‌ها را حیران می‌کنند. آن‌هم نه به وقتی که شهر در بی‌نقص‌ترین روزگار خود به سر می‌برد، بلکه در همین زمانۀ ما که مسافران، زاینده‌رود را کم‌آب یا بی‌آب می‌بینند، بی‌غش‌ترین آثار معماری را زخمی و بی‌رمق در اسارت داربست‌ها دیدار می‌کنند و در خیابان‌ها یا کوچه‌های شهر هزاران چاله‌چوله و نازیبندگی خودنمایی می‌کند، باز هم دیدن اصفهان آدمی را به هیجان می‌آورد و هم‌زمان آرامشی دلنشین به او می‌بخشد.
نمونۀ آن را باید در سفرنامۀ نه‌چندان معروف اصغر عبداللّهی از اهالی قلم کم‌نظیر جنوب ایرانمان، یعنی آبادان گرم و صمیمی یافت. عبداللّهی در همین روزگار ما به اصفهان می‌آید و در خاطرات سفرش موسوم به «در کلمات هم می‌شود سفر کرد» پا به این شهر می‌گذارد. او نیز برخی کم‌وکاستی‌های شهر اصفهان به چشمش می‌آید و آزارش می‌دهد، اما از یادداشتش به نصف جهان معلوم است که خیالش به پرواز درآمده و اشتیاقی یافته که بازتابش در قلم او یافتنی است.
گل‌چینان گل‌چینان به سمت چهارباغ
اصغر عبداللّهی، داستان‌نویس و فیلم‌ساز، در این سفر که روایتش را به قلم می‌آورد، هنگامۀ پاییز است و از زیبایی‌های اصفهان در این موسم فراوان می‌گوید. اما او بارها به اصفهان پا گذاشته و چهار فصل آن را دیده است، و حتی در این سفر پاییزی نیز خاطرۀ شیرین سفرهای اردیبهشتی‌اش به نصف جهان را در یاد دارد و می‌گوید:
«اصفهان شهری نیست که در یک نظر و یک سفر کشف شود. اگر به‌دلخواه مسافر اصفهانی، اردیبهشت هم ماه خوبی است برای نظربازی با شهری که پُر از تکه‌های کوچک نقاشی‌های لاجوردی و فیروزه‌ای است. هم آفتاب دارد، هم نم‌نم باران و نرمه‌بادی که از روی میوه‌های خوش‌طعم درختان کویری گذر کرده است.»
عبداللّهی از نویسندگان قدر و آگاه به ادبیات، تاریخ و فرهنگ ایران‌زمین است. همین مسئله نیز بر منحصربه‌فردشدن داستان سفرش به اصفهان تأثیری مهم گذاشته است. او سفرنامه‌ای دارد که مثل اصفهان جان و روحی در آن می‌توان یافت. عبداللّهی در این گزارش سفرش به زیبایی از قدرت خیال و تخیل نویسندگی خود بهره می‌برد و غالباً در دیدار با جای‌جای شهر به یاد اثری مکتوب در ادبیات یا تاریخ می‌افتد و به زیبایی با اصفهان کنونی پیوند می‌دهد که شاید از پس خاطر و نوشتار هرکسی بر نیاید.
این داستان‌نویس در همان ابتدای کار از خواننده‌اش می‌خواهد که پیش از هر جاذبه‌ای به دیدار چهارباغ برود: «سلانه‌سلانه یا به قول قجرها گل‌چینان گل‌چینان برو به به سمت چهارباغ» وقتی به چهارباغ می‌رسد، هم‌زمان با دیدن این خیابان شگفت‌انگیز یادش به داستان‌نویسان نامدار اصفهان می‌افتد. و می‌گوید در چهارباغ باید با داستان‌نویس اصفهانی، علی خدایی، قدم زد.
فقط خدایی نیست. این آبادانی وقتی در اصفهان درختان و گل‌ها را در جای‌جای شهر می‌بیند و وقتی آواز پرندگان چون آهنگی دلنواز به دلش می‌نشیند، یاد نویسندۀ فرانسوی، آندره مالرو می‌افتد؛ رمان‌نویسی که رُستنی‌های نصف جهان سرمتش و به‌گفتۀ عبداللّهی در گوشه‌ای از خاطراتش چنین به آنها اشاره می‌کند: «گل ابریشم سرخ و گل‌های کاغذی افشان و سه گل ارغوانی بر یک درخت انار در حیاطی [...].»
بعد به یادمان می‌آورد که مالرو، مالرویی که تمام دنیا را زیرپا گذاشته بود، حساب سه شهر اصفهان و ونیز و فلورانس را از همۀ دنیا جدا می‌کرد، چون هیچ شهر دیگری به پای زیبایی و شکوه و شیدایی این سه نمی‌رسد. گشت‌وگذار در اصفهان، نویسندگان یا کتاب‌های ادبی بسیار دیگری را به خاطرش می‌رود. «صادق‌ممقلی؛ شرلوک هلمس ایران یا داروغۀ اصفهان» اثر کاظم مستعان‌السلطان و «ده قزلباش» اثر حسین مسرور سخنیار اصفهانی از آن جمله‌اند.
آدم‌هایی دیدم که دیگر زنده نیستند
عبداللّهی با قدم‌زدن و گشتن در اصفهان به‌جز ادبیات، تاریخ را هم پوینده و جاندار در برابر دیدگانش می‌بیند. وقتی در عمارت چهلستون است، ظل‌السطان، شازده قجری و حاکم اصفهان را می‌بیند که چطور دست‌به‌کمر دستور می‌دهد تا آدم‌هایش نقاشی‌های این بنای باشکوه را و گچ‌بری‌های ظریفش را با هرچه که به دستشان می‌آید، تخریب کنند.
بعد در غیاب این شازده قجری پا به اندرونی معروفش می‌گذارد! همان جا که حالا موزۀ هنرهای تزئینی و معاصر شهرمان شده است و تاریخ خودش را دارد، همان جا که قرن‌های درازی به رکیب‌خانه شهره بود. در اندورنی، عبداللّهی ویلفرد اسپاروی اهل انگلستان، معلم سرخانۀ بچه‌های ظل‌السطان را می‌بیند. او در دل این موزه، همان لحظه‌ای از تاریخ اصفهان را به چشم می‌بیند که اسپاروی با خانوادۀ ظل‌السطان به‌صورت گروهی نمایشنامۀ «توفان» شکسپیر را اجرا می‌کنند، گویی که خیلی از این نمایش نمی‌گذرد و دیوارهای عمارت هنوز آن را به یاد دارند. بعد فرزندان حاکم اصفهان یا نوه‌های ناصرالدین‌شاه دور هم با معلمشان داستانی از ادگار آلن پو می‌خوانند.
و همۀ این‌ها را عبداللّهی می‌بیند! درگذشتگان بسیاری در یادش جان می‌گیرند. حتی ناصرخسرو و شاردن و گوبینو و ده‌ها نفر دیگر را می‌بیند که هنوز ردشان در اصفهان پیدا می‌شود؛ همان‌طور که در دل هر بنای تاریخی و کوچه و خیابان و منظرۀ شهر آیندۀ این دیار را هم به تماشا می‌نشیند.
او این آینده را در عکس‌ها می‌بیند، مثلاً جایی که از دانشجویان دانشکدۀ هنر اصفهان می‌نویسد: «برو به عمارت پُرنقش و نگار و به سقف نگاه کن و به یاد بیاور که تصویری از تو در تعداد زیادی از این عکس‌های دانشجویان احتمالاً دانشکدۀ معماری حالیه که در غیبت شازده در عمارت توحیدخانه مستقر هستند خواهد بود. آنها تو را به یاد نمی‌آورند، تو هم آنها را فراموش خواهی کرد اما در این عکس‌های دیجیتال باقی خواهی ماند.»
بعد در جایی دیگر دوباره از عکاسی مردم اصفهان و مسافرانش و از عکس‌هایی که عمرشان بیشتر از آدم‌هاست برایمان تعریف می‌کند؛ همان عکس‌هایی که وقتی عبداللّهی به آنها خیره می‌شود، احساساتش را درباره‌شان این‌گونه نشان می‌دهد: «آدم‌هایی دیدم که دیگر زنده نیستند. و غم ملایم خودخواسته‌ای در من مِهِ متراکم می‌شود.»
مرجع:
عبداللّهی، اصغر (۱۴۰۰)، «در کلمات هم می‌شود سفر کرد»، تهران: چشمه.
انتهای پیام
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟